Władysław Grabski (1874-1938) – ur. w Borowie (pow. łowicki) – ziemianin, agronom, polityk, premier w latach 1920 i 1923-1925, minister skarbu, autor reformy walutowej z 1923 r. Studiował w Paryżu i w Halle. Już w trakcie studiów zainteresował się problematyką rolnictwa. Po powrocie do kraju osiadł w swoim majątku, gdzie zajmował się gospodarką. Był jednym z pionierów szerzenia wśród chłopów wiedzy rolniczej. Władysław Grabski założył w 1899 r. rolniczą stację doświadczalną w Kutnie, drugą tego typu instytucję na terenie Królestwa Polskiego, a w 1901 r. spółdzielnię dla rolników „Spójnia”. Był inicjatorem założenia spółki rolniczej „Jutrzenka” w Bocheniu k. Łowicza, która powstała na wzór organizacji zawiązanej na Miechowszczyźnie przez Stefana Kozłowskiego i Gabriela Godlewskiego. Zorganizował ponadto jedną z pierwszych spółdzielni mleczarskich oraz Towarzystwo Melioracyjne w Warszawie. Współpracował z Centralnym Towarzystwem Rolniczym. Władysław Grabski dbał o szerzenie nauki wśród chłopów, wspierając szkoły rolnicze oraz zakładając w Borowie polską szkołę dla dzieci włościańskich. Jako poseł ziemi łowickiej do Dumy zabiegał o poprawę warunków życia chłopów. Po zakończeniu kariery politycznej zajmował się działalnością naukową w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, w której był wykładowcą. Grabski jest autorem licznych prac dotyczących problematyki rolnictwa, w tym m. in. dwutomowej „Historii Towarzystwa Rolniczego”, za którą został uhonorowany przez Akademię Umiejętności w Krakowie, „Wywłaszczenie folwarków i program reform rolnych w Królestwie Polskim”, „Wieś i folwark. Drobne i duże gospodarstwa rolne ze stanowiska ekonomicznego” oraz „Historia wsi w Polsce”. Zmarł w marcu 1938 r. w Warszawie.