Mateusz Manterys (1872-1946) – ur. w Pojałowicach (pow. miechowski) – wieloletni wójt gminy Miechów, działacz społeczny, poseł na sejm, brat Stanisława Manterysa. Ukończył szkołę medyczno – felczerską w Petersburgu. Po powrocie na Miechowszczyznę zajął się działalnością rolniczą i oświatową. W 1906 r. z ramienia Stronnictwa Demokracji Narodowej uzyskał mandat posła do I Dumy Państwowej z terenu Guberni Kieleckiej i należał do grupy posłów włościańskich w Kole Polskim w Dumie. Zaangażował się w ruch społeczno-polityczny, odwołujący się do idei wyrażanych w tygodniku „Zaranie”. Jako członek ruchu zaraniarskiego propagował idee narodowe wśród ludności wiejskiej, a także emancypację chłopów spod wpływu ziemiaństwa i kleru. Był członkiem Towarzystwa Kółek Rolniczych im. Stanisława Staszica. Za swoje antyklerykalne poglądy został w 1912 r. wraz z trzema innymi zaraniarzami obłożony ekskomuniką. W latach 1922-1927 był posłem na sejm, gdzie zasiadał w komisjach administracyjnej i odbudowy kraju. Publikował w czasopismach „Siewba”, „Zaranie”, „Naród”, „Zorza” i „Gazeta Świąteczna”. Do końca swojej działalności politycznej był związany z ruchem ludowym. Zmarł w 1946 r. w Pojałowicach.